Na haar studie fysiotherapie (1987) volgde Ineke Dicker de opleiding tot haptotherapeut (1997). Later voltooide zij de supervisie-opleiding (2003) en sindsdien werkt zij als geregistreerd supervisor en coach.
Haar werkwijze kenmerkt zich door gestructureerd en concreet, stap voor stap aan de slag te gaan. Zij kan goed theoretische modellen integreren in de praktische voorbeelden waar mensen mee komen, waardoor een voorbeeld snel tot een lerende ervaring wordt omgevormd.
Vanuit chaos op zoek naar helderheid is zij soms meer duidelijk dan beleefd.
Haar aanpak kenmerkt zich door haar integrale visie. Mensen hebben verschillende manieren om zichzelf te zijn en zich tot zichzelf te verhouden. Zo ervaren we direct hoe we ons voelen, hebben we een ideaalbeeld van onszelf en nemen we waar wat anderen van ons vinden. Mensen ervaren spanningen als die verschillende zelven niet op elkaar aansluiten (wat vrijwel altijd het geval is). Dit gebeurt als je bijvoorbeeld voortdurend afwijkt van je eigen ideaalbeeld of bepaalde emoties tot taboe verklaart. Het streven van haar begeleiding is een zo geïntegreerd mogelijk zelf te worden.
In de loop der jaren is zij erg gevoed met het Rogeriaanse gedachtengoed dat er vanuit gaat dat de mens altijd centraal staat. Carl Rogers was een Amerikaanse psycholoog en therapeut. Zijn cliëntgerichte benadering op basis van zelfbeschikking en empathie is nu vanzelfsprekend, destijds was het nieuw. De Rogeriaanse visie heeft sterk humanistische kenmerken, waarin het kenmerk is dat de mens een ervarend wezen is. Empathie werkt beter dan sturen, laat staan adviseren. Door de absolute acceptatie van de gedachtegang van een mens door een warme en betrokken begeleider, wordt de mens aangemoedigd zijn eigen ideeën te ontwikkelen en te volgen. Op die manier kan deze zich als persoon ontplooien zonder gehinderd te blijven door angsten en remmingen uit eerdere ervaringen. Ook wordt met deze begeleiding het vermogen tot persoonlijk en empathisch contact met anderen versterkt.
'De vreemde paradox is dat als ik mijzelf accepteer zoals ik ben, ik veranderen kan.' (Rogers, On Becoming a Person)
Na zijn studie fysiotherapie (1983) volgde Harm Muntinga de opleiding tot haptotherapeut (1997). Later voltooide hij de opleiding tot professional coach (Pro-Education)(2010) en sindsdien werkt hij als coach en hapthotherapeut.
Harm heeft gewerkt in de gezondheidszorg, bij een wetenschappelijk opleidings instituut, in de internationale mode industrie en als therapeut in eigen onderneming.
In zijn werkwijze is hij geïnspireerd geraakt door het werk van Al Pesso, en Diana Boyden, beiden dansers en grondleggers van de Pesso -Psychotherapie; Zij deelden de visie; “in ieder mens zijn de talenten en eigenheid al bij de conceptie in aanleg aanwezig. Het enige wat nodig is dat deze in de ontwikkeling in een afstemming met het kind worden gezien, bevestigd, ruimte krijgen en ondersteund worden”.
Harm deelt deze visie en werkt vanuit deze visie ook met het gegeven dat we in ons leven continu terecht komen in het spanningsveld dat af speelt tussen twee fundamentele polen: enerzijds is er het verlangen om iemand te zijn, om een individu te zijn, uniek en vrij. Anderzijds is er het verlangen om te versmelten, om één te zijn, contact te voelen, zichzelf te verliezen, verbonden te zijn.
Zowel in ons privé leven als in ons werkende leven zoeken we een balans tussen deze polariteiten. Richt je je teveel op de verbondenheid met het werk en de eisen die daaraan gesteld worden, dan kan je het contact verliezen met je eigen behoeften, talenten en ontwikkeling. Of ben je alleen maar gericht op eigen ontwikkeling en verlies je daarmee de verbinding in het samenwerken met je collega’s.
Harm’s werkstijl is associatief, beelden en divergerend, waardoor er vanuit diverse vertrek punten gekeken kan worden naar de ingebrachte probleemstelling. Divergeren houdt ook in dat er buiten de geëigende paden gekeken wordt naar het handelen, denken en voelen. Divergeren kan versterkt worden door te werken vanuit de haptonomische achtergrond. Uiteraard wordt dit gevolgd door te convergeren en focus te zetten op de doelstellingen welke nagestreefd gaan worden.
Eigenlijk is het proces van ontwikkeling en groei een proces dat ieder levend organisme doormaakt: ook een boom brengt de potenties die het zaadje in zich heeft tot realisatie, en wordt daardoor die specifieke, unieke boom die zich van al de anderen onderscheidt.
Metaforisch faciliteert coaching de goede voedingsgrond en condities om te kunnen groeien.